For What's It Worth 4

Chapter 4

Authors Note: This story is based from my own experience. Names were changed for the privacy of people involved. Some scenarios are also changed to make the story more appealing to readers. Any events or situations that resemble are pure coincidence. I am new in writing stories so bear with my lapses. Please leave your comments, bad or good comments are appreciated. Thank you.

Toot toot. 1 message received. “Huwag ka na mainis, di ka cute kapag nakasimangot ka. I saw what happened, gusto mo resbakan ko?” napangiti naman ako sa anonymous na nagtetext na to.

“Sino ka ba? Please sabihin mo kung sino ka?”

Toot toot. 1 messaged received. “Secret”

Nainis naman ako kaya di nalang ako nag reply. Nakakain na ako ng lunch and I decided to take a nap. May 2 hours pa naman ako.

Krriiiinngggg! Pagtunog ng cellphone ko. Sh*t 2:00 PM na! sa pagmamadali ko ay naiwan ko yung book ko sa Hospitality 101. Patay! Terror pa man din daw yung teacher naming dun. Nagdasal nalang ako na hindi muna kami gumawa ng activities using the book since first meeting palang naman naming sa kanya. Nakadating ako sa school at around 2:26, GOOD! I am 4 minutes early. 

Pagkapasok ko sa room ay nakita ko agad si Mike. Di ko siya tinignan though alam ko na sinusundan niya ako ng tingin. Umupo ako sa tabi ni Chris na abala sa pagpindot ng phone niya.

“Ui, akala ko malalate ka. Grabe pa man din pagka terror daw nung si Ms. Sukat.”

“Oo nga eh, kinakabahan nga ako eh. Ui Chris, naiwan ko ung book ko L”

“Halla ka! Nagpapalabas daw yun eh, tsk bakit kasi iniwan mo?” Nagaalala niyang tugon.

“Nagmamadali na kasi ako kanina papasok, nakatulog kasi ako”

“Patay tayo diyan pre. Lets pray na di siya moody or better yet huwag muna siya mag discuss”

“Sana nga” kinakabahan kong tugon.

Habang abala kami sa paguusap ay nakikita ko si Mike na nakatingin sa amin. Naiinis pa din ako sa ginawa niya. Para siyang Bipolar. Grrr! Habang nagtatawanan kami ni Chris ay bigla naman dumating si Ms. Sukat. Juice colored, mukha palang nakakatakot na.

“I will be grouping you on pairs.” Maraming nagbulung bulungan sa pa utot ni Miss Sukat pero walang nangahas na mag reklamo dahil sa din siguro sa takot.

Nagsimula nang mag grupo si Ms Sukat. Nung una ay wala lang sa akin. Kahit sino naman ay pwede ako pero parang nanakit ulo ko ng tinawag na ako at ng pair ko.

“Mr. Marquez, you will be paired with…” Nambibitin na sabi ni Ms Sukat.

“Please po, anyone wag lang si Mike, baka magsapakan lang kami sa room Lord!” Pakiusap kong bulong.

“You will be paired with Ms. Saminiego” Nakahinga ako ng Maluwag at Napa YES ng pabulong pero…

“Ma’am, nabigyan niyo na po ako ng pair?” Pagkumpirma ni Ms. Samaniego.

“Ay, oo nga. Okay, Mr. Samonte you will be paired with Mr. Marquez” Pakikipagusap niya kay Mike.

“ Shet! “ Yun nalang ang nasabi ko. Nang nadako ang tingin ko kay Mike ay nakangiti itong nakatingin sa akin.

“Hi Partner!” masaya at paakbay na sabi ni Mike sa akin. Dahil sa inis ko sa kanya ay di ko siya pinansin at sumimangot nalang. Bipolar ata talaga tong hinayupak na to.

“Okay class, since you all know that it is our first meeting,  I want us to have an introduction with a twist” Nakangiting saad ni Ms. Sukat sa amin. Kinakabahan na ako, mukhang alam ko ang balak niya.

“Instead of you introducing yourself to us, why not your partner? Since our subject is Hospitaliity 101, I want you to show us how you can handle this kind of activity knowing that your barely know your partner. I will be giving you 20 minutes to get information from your partner and we’ll start the activity.”

5 minutes na nang nagsimula ang activity ay di ko pa din kinakausap si Mike. Habang abala ang lahat ay nakatingin lang ako sa bintana at hinahayaan si Mike na magsalita.

“Ui JD. Baka gusto mo magpakilala sa akin. Wala ako masasabi sa introduction natin.”

Aba at talagang may ganung tone? Di man lang nag sorry sa ginawa niya kanina. Di ako sumagot sa kaniya at patuloy lang na nakatingin sa labas.

“Hello? May kausap ba ako dito?” Pagyugyug niya sa balikat ko. Pero di ko pa din siya kinausap. Tinignan ko lang siya ng masama.

“Okay look JD, di ako sanay na napapahiya, at kung sanay ka na dun which I know your are…” Pakutya niyang pakikipagusap sa akin.

“Excuse me?” Ang di ko napuigilang comment.

He flashed a smirk and continued… “What Im trying to say is don’t get in my way na mag pa impress sa lahat. Im used to be the great one in everything you know.” Presko niyang sabi.

Ang kapal. “Okay Fine!” Ang painis sa sagot ko. Ang pinakaayaw ko kasi ay yung minamaliit ako, yung pinapakita ng ibang tao na mahina ako at walang binatbat.

Nagsimula kaming mag discussion ni Mike nang pinaalala ni Ms. Sukat na 2 minutes nalang. Medyo kinakabahan ako. Una baka kung anong kagaguhan nanaman ang gawin ni Mike and pangalawa, Im not good in speaking in front of a crowd.  Nagsimula na ang ibang pairs ng kami na ni Mike and tinawag.

“Alright, Mr. Marquez and Mr. Samonte, please start…”

Nauna na nagsalita si Mike na ipakilala ako. Medyo kinakabahan ako kasi he’s flashing his devilish smile while looking at me.

“Well, let’s see. This is JD, JD Marquez. According to him he is 16, from Makati City. He’s 5’8’’ 

and a naturally born dancer. He loves dogs, like to eat burgers and a coffee addict.” Panimula ni Mike sa harap ng mga classmates ko. Feeling ko maganda naman ang mga sasabihin niya until.

“That was all according to him, let me give what I observed about him. Well he is full of himself, clumsy, magugulatin and moody, flirt and wait did I mentioned he’s sensitive? Parang bakla no? Pero sabi niya hindi daw so I believe him. Right partner?” Pakutya niyang sabi sa akin. Nagtawanan ang lahat ang iba ay nakipagappear pa kay Mike. Sa oras na yun ay parang gusto ko ng manapak pero I composed myself. Its payback time you douche.

“Hi guys, let me introduce this… guy beside me. He is Mike, Mike Samonte. He is 16 and born here in Baguio City. Well since he started giving observations, let me give mine since what he said I think is a pure lie. He’s Bipolar and very arrogant person. Doesn’t know how to say sorry and very inconsistent. Oh did I forgot to mention that he is a douche? Well there you go, that Is Mike Samonte!” Pagalit kong sabi sa lahat. Nagulat ang classmates ko kahit si Ms. Sukat dahil sa way nang pagkakasabi ko ng mga bagay na yun. Walang halong biro kundi galling sa akin mismo. Nakito kong nagulat din si Mike pero walang akong pakialam. Bastusan ang gusto niya well magaling ako dun. I excused my self from Ms. Sukat at pinayagan naman niya ako.

“Excuse me ma’am, may I go to out?”

Hindi ko na hinintay ang pag approve ng prof naming at dali dali akong lumabas kasi naiiyak na ako. Kapag kasi di ko nailalabas ang galit ko through punching someone eh iniiyak ko nalang. Kesa mabaliw ako kakaisip eh inilalabas ko nalang through crying. I know its too gay to cry, kaya nga nag walk out ako para di nila mahalata na naiiyak ako. Sa kamalasmalasan ang daming tao sa CR. Di na ko na napigilan ang luha ko na pumatak, pinunasan ko naman ito agad pero sadyang may makakakita talaga!

“Hey, are you okay?” Pagtatanong ng isang lalaki sa akin. Pag angat ko ng aking paningin ay lalo lang ako nainis. Isa sa mga kampon ni Mike. I don’t know his name pero isa sa sa mga kasama ni Mike kanina!

“The hell you care!” Paangas ko na sambit.

“Chill dude! I was just asking, ang sungit mo naman” balik na sagot naman nito sa akin.

“Whatever, TABI!” Sabay hawi ko sa kanya sa daan para makapasok sa kakabakanteng cubicle. Nagstay ako dun ng mga 10 minutes and nagpasyang lumabas and maghilamos.

“Magexplain nalang ako kay Ms. Sukat sa next meeting. Hayy naman kasi!” Pagdadialougue ko magisa. Nagulat nalang ako ng may nagsalita malapit sa pinto.

“So, di ka lang pala masungit, sira ulo ka pa. GETS ko na kung bakit ka naiyak kanina” Halos mapatalon naman ako sa kinatatayuan ko. Naiinis ako kasi nagulat ako, pero mas nahihiya ako kasi nahuli niya akong nagsasalita mag isa.

“Ikaw nanaman? Ano pa ba ginagawa mo dito?” Inis na tanong ko sa kanya.

“Wala lang, I thought you might need someone to talk to. Umiiyak ka kaya kanina nung makita kita  kanina.” Natuwa ako ng slight sa concern niya but he is still part of Mike’s cronies.

“Thanks sa concern but I’m fine. Una na ako.” Pagpapaalam ko sa kanya.

“Wait, ang sungit mo talaga. Classmate ka ni Mike di ba? Im Jeff, Jeffry Aquino, same tayo ng college pero accountancy course ko. JD name mo hindi ba? Nabanggit ka sa amin ni Mike kanina.”

“Oo na. Alis na ako!” lumabas na ako ng CR at dumiretso na sa room. Mukha naming mabait si Jeff? Pero siya pa din yung isa sa mga pinagtawanan ako kanina.  Hayyy. Pagkabalik ko ay wala na si Ms Sukat. Pinagtitinginan ako ng classmates ko at umupo nalang sa upuan ko. Nagulat nalang ako ng may ipinatong na burger sa table ko with a note “S-O-R-R-Y”. Hinanap ko kung kanino galling and it was from MIKE.

Itutuloy…